Αναρτήσεις

Προβολή αναρτήσεων από Ιούνιος, 2019

Η γιορτή του πατέρα

Φέτος για πρώτη φορά έμαθα για την γιορτή του πατέρα..Μέχρι τώρα ήξερα την γιορτή της μάνας. Χρόνια πολλά λοιπόν στον πατέρα που ξενύχτησε στο προσκεφάλι του παιδιού, που έκλαψε, που προσευχήθηκε, που κοιμήθηκε με θερμοκρασίες κάτω από το μηδέν σε αυτοκίνητα και πάρκινγκ νοσοκομείων, που πλακωθηκε στο ξύλο, που έκανε τρεις δουλειές για να τα φέρει βόλτα, που έμεινε άνεργος,  που υποτάχτηκε, που ανέχτηκε για πρώτη φορά στη ζωή του, που σήκωσε στην πλάτη του αβάσταχτα φορτία, που και αν λύγισε δεν το άφησε ποτέ να φανεί, που ακόμη και όταν ένιωσε την ανάγκη να φύγει δεν το έκανε, που έμαθε να συγχωρεί, που θέλει να γίνεις καλύτερος από κείνον, που σήκωσε την φωνή του και άλλες φορές την επνιξε γιατί έπρεπε και όχι γιατί το ήθελε,  που ξέρει πως θα αμφισβητηθεί και ίσως τελικά να μην δικαιωθεί ποτέ. 

Ο χρόνος που φεύγει και πίσω δεν γυρνά..

Ο χρόνος είναι ίσως το μόνο που περνά και δεν ξαναγυρνάει..και όταν ο χρόνος αναμονής έχει φτάσει να γίνει σημαντικό κομμάτι της ζωής σου,κάτι δεν έχεις κάνει καλά, διότι η υπομονή δεν είναι αρετή δίχως τη συννεση, είναι απλώς ένα αδυσώπητο ροκάνισμα του χρόνου..Και ναι δεν έχω άλλη υπομονή καθώς η σύννεση μου προστάζει να κάνω τα δικά της κέφια..