Κάποιοι αγώνες είναι άνισοι

Θέλω να σταθώ εδώ και να βγάλω μια κραυγή. Έχει κάποιες μέρες που ένα παλιό γειτονάκι μας, έφυγε για εκεί ψηλά. Συνεχώς στο μυαλό μου στροβιλίζει η λέξη γιατί. Γιατί τόσο γρήγορα; Γιατί τόσος πόνος; Γιατί τόσο το κενό που άφησε πίσω; Ερωτήματα στα οποία δεν θα πάρουμε ποτέ απάντηση. Και εγώ τώρα τι να πω; Δεν βγαίνει κουβέντα από τα χείλη μου παρά μόνο σπαραγμός. Εύχομαι μόνο ο παράδεισος να είναι μια ατέλειωτη παιδική χαρά και συ καλή μου να τρέχεις σε ολάνθιστους κήπους παρέα με αγγέλους.