Το μη χείρον βέλτιστον;

Σε είδα να κοιτάζεις τον κόσμο μέσα από εκείνο το κενό βλέμμα, με ένα τρόπο αδιάφορο, ανούσιο, αποστειρωμένο από τα γύρω συμβάντα, ζώντας στο κέντρο ενός  ατελείωτου party που δείχνεις να μην το ευχαριστιέσαι καν. Και σε ρωτάω γιατί; Και συ μου απαντάς πως δεν έχεις να κάνεις κάτι καλύτερο. 

Το  μη χείρον βέλτιστον;

Ας μην αυταπατόμαστε. Υποφέρεις! Υποφέρεις όχι όμως την λύπη αλλά κάτι χειρότερο, το κενό. Αναρωτιέμαι λοιπόν εδώ και καιρό για το τι σημαίνει για σένα η λέξη ευτυχία, καθώς φαίνεται πως η ευτυχία είναι κάτι που σου λείπει εδώ και χρόνια. Δυστυχώς όμως δεν μπορώ να σε βοηθήσω όσο και αν το θέλω. Διάλεξες ένα δρόμο συναισθηματικής απομόνωσης  στον οποίο δεν μπορώ καν να απλώσω το χέρι μου για να σε τραβήξω. Πίνεις, μεθάς, ξεχνάς, ξεχνιέσαι, αγαπάς και μισείς όσο διαρκεί η λήθη και μετά τίποτα. Το απόλυτο τίποτα, το απόλυτο κενό μέχρι που ξαναρχίζεις το δικό σου ταξίδι στον κόσμο των λαμπερών φανών, των δήθεν φίλων και των κοσμικών party. Και λυπάμαι που το λέω αλλά εμένα η ιστορία σου με θλίβει και με θλίβει γιατί ξέρω πως κάθε μέρα χάνεσαι και βυθίζεσαι όλο και περισσότερο στο κενό. Ξύπνα λοιπόν από την λήθη και άνοιξε τα μάτια σου στο φως. Δεν ζούμε για πάντα το ξέρεις άλλωστε, καλύτερα απ' όλους. Ζήσε πραγματικά, όχι με αυταπάτες, σε παρακαλώ. Ίσως ακόμη και η λύπη κάποιες φορές να είναι καλύτερη από το τίποτα. Δεν την επιζητώ, την έχω βιώσει αρκετά στο πετσί μου, αλλά τουλάχιστον μου δίδαξε την αξία ανάμεσα στην ουσία και στο μηδέν.




Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Άντε και καλή μας αρχή..

Η δεύτερη ζωή..

Τι να πει ένας τίτλος για δυο χρόνια..