Άντε να βάλεις τώρα τίτλο....

Φαντασιώνομαι τον εαυτό μου σε ένα βουνό με μια καλύβα μακριά από τον πολιτισμό παρέα με κοράκια και λύκους.  Δύσκολο, όπως  είναι δύσκολο και να αλλάξουν κάποια πράγματα...

Εγωιστικό αλλά..

Κουράστηκα

Βαρέθηκα

Σιχάθηκα

Μετάνιωσα

Και η βουτιά στο πηγάδι συνεχίζεται.. 

Δεν υπάρχει καν πάτος.

 Απλά πέφτω..

Ούτε καν ουρλιάζω πλέον. 

Προσμονώ με λαχτάρα τη σύγκρουση με την πέτρα που θα με λιώσει, που θα με λυτρώσει, που θα σημάνει και τη λήξη της κατηφόρας. 

Το μετά;

Ποιος ξέρει;

Το τώρα; 

Ανυπόφορο...