Όταν σπέρνεις ανέμους θερίζεις καταιγίδες..

Πρόσφατες ψιλο-καρπαζιές χωρίσανε και πάλι το ιντερνετικό κοινό σε ευαίσθητους και κάφρους σε ακροαριστερούς και ακροδεξιούς και γενικότερα σε μεν και δεν.. Το κακό είναι πως το ζήτημα ήδη έχει κρατήσει αρκετά ενώ δεν θα έπρεπε.. Και αυτό καθότι τα πράγματα είναι πολύ πιο απλά και οφείλουμε να μην διχαζόμαστε για μαλακίες. 

Δεν υπήρξα ποτέ υπέρμαχος της στεγνής βίας αλλά μπορώ εύκολα να κατανοήσω την οργή κάποιων όταν θίγεται η ταυτότητα, η καταγωγή τους ως Μακεδόνες, Πόντιους, κτλ αλλά και κατά συνέπεια το γεωπολιτικό τους μέλλον  ως Έλληνες.

Το αν ασπρίσανε τα μαλλιά σου δεν σε κάνει σοφότερο πάντα. 

Το ότι είσαι αιρετός δεν σημαίνει πως βρίσκεσαι στο απυρόβλητο.

Η λεκτική βία ειδικά όταν κατέχεις δημόσιο βήμα μπορεί να είναι μοιραία καθότι υποτίθεται ότι εκπροσωπείς την βουλή όσων σε εξέλεξαν..

Και δύο πράγματα ακόμη.. 

Ο κόσμος έχει μπερδέψει τις έννοιες του ξυλδαρμού και του προπηλακισμού.  Τουλάχιστον στη γειτονιά που μεγάλωσα μια κλωτσιά και ένα πλαστικό μπουκάλι  δεν τα θεωρούσαμε ξυλοδαρμό...

Επίσης κάτι τελευταίο για να κλείσει αυτή η κουβέντα μια και καλή.. Καλώς ή κακώς έχουν συμβεί τσαμπουκάδες κατά καιρούς για ψύλλου πήδημα (πχ ποδοσφαιρική καφρίλα, μικροατυχήματα σε φανάρια, διατάραξη κοινής ησυχίας κτλ). Θεωρώ ότι έχουμε δώσει υπερβολική σημασία στο εν λόγω συμβάν.. ίσως μάλιστα, πολύ περισσότερη της ανοχής  μας στην πλέον δυσβάσταχτη καθημερινότητα....



Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Άντε και καλή μας αρχή..

Η δεύτερη ζωή..

Τι να πει ένας τίτλος για δυο χρόνια..