Βαρέθηκα αυτό τον κόσμο...

Ένα από τα πράγματα που με χαλάνε είναι η σημερινή έλλειψη ελιτισμού.

Πορείες για προέδρους ποδοσφαιρικών ομάδων, προπηλακισμοί που βαφτίζονται ξυλοδαρμοί, υποστήριξη της σαπίλας, αδέσποτες σφαίρες που τρυπούν κορμιά αμάχων, πόλεμοι για την ειρήνη, πόλεμοι για πρώτες ύλες,  πόλεμοι για θρησκείες, πόλεμοι και γω δεν ξέρω για ποιο λόγο και κάπου  εκεί στο τέλος το τηλεκοντρόλ γυρνάει σε ιδρωμένα κορμιά και  τηλεοπτικές συμμαχιες-ρουφιανιές..Χωρις να εχω υπάρξει ποτέ ο πλέον βαθύς και γεμάτος νόηση και κουλτούρα νους, έχω ρε γαμώτο την απλή και ταπεινή άποψη ότι δύο τρεία πράγματάκια μπορεί να τα ξέρω...και λέγοντας αυτό εννοώ πώς για κάποια θέματα μπορεί να έχω μια άποψη που σωστή η λάθος είναι τουλάχιστον τεκμηριωμένη...και η άποψη που μπορεί να έχω για αυτά τα ολίγα δεν έχει να κάνει με τηλεοπτικούς κώλους, αίμα και σπέρμα..

Ωστόσο τι να λέμε τώρα..εδώ μπορεί εσύ να γράφεις τα εσώψυχα σου και στο επόμενο σκρολλάρισμα να μοστραρουν πρωτοκαθεδρία κώλοι και φανέλες και τσάμπα μαγκιές και γω δεν ξέρω τι..

Που θα πέσει λοιπόν το μάτι;;

Ποιά είναι λοιπόν η λύση;

Παύση εργασιών ή μήπως περισσότερο πείσμα μπας και αλλάξει ο κόσμος;

Εγώ θα πάρω την λύση νούμερο 2 χωρίς να είμαι απόλυτα σίγουρος για το αποτέλεσμα..

Απλά για το γαμώτο..