Αντί επιλόγου

Αισθάνθηκα αρχικά μια δυσφορία..Εκδηλωθηκε σαν πρωινή ναυτία και έπειτα όλο αυτό το δυνατό σφίξιμο στο στομάχι. Και πέρασαν μέρες και έπειτα ήρθε η λήθη από το αμερικάνικο bourbon, και μετά από αυτό ήρθαν τα δάκρυα, δάκρυα που δεν ήταν λυτρωτικά, που τα ένιωθα να καίνε στα μάτια μου.. Έπειτα ήρθε η πτώση στα όνειρα... Πτώση από ψηλά με την πλάτη στο στρώμα και ξύπνημα άγριο,  λουσμένο σε άγχος και ιδρώτα..Τέλος ήρθε το τώρα, σκληρό και αμίληκτο να μου κουνάει το δάχτυλο μπροστά στο πρόσωπο.. Αύριο ποιος ξέρει πιο άλλο φάντασμα θα κουνήσει μπροστά μου το πέπλο του..Το μόνο που θέλω λοιπόν είναι να τελειώσουν όλα. Να τελειώσουν οι στιγμές, τα βλέμματα, οι μυρωδιές και τα αμίλητα δειλινά. Κουράστηκα να προσπαθώ, να μιλώ και να ανασαίνω ένα αέρα ποτισμένο από απογοήτευση καί νοσταλγία για ένα αλλιωτικο αύριο που δεν έφτασε ποτέ. 

Καλό δρόμο λοιπόν, και πρόσεχε.. γιατί είναι πολλοί οι λύκοι και δεν υπάρχουν παραμύθια..και δεν θα είμαι πλέον εδώ για  να ρημάζω τους εφιάλτες σου..