Το αναπάντεχο που διστάζει στη συνήθεια

Όταν τόσες φορές έχεις δεί την ιστορία να επαναλαμβάνετε πόσο μπορείς πια να αντέξεις το φαινομενικά παράδοξο που τείνει να γίνει αναπάντεχο;

Και ποιό είναι λοιπόν το κριτήριο που σε κάνει νωχελικό στις κινήσεις σου και βαρύθυμο στους αναστεναγμούς σου;

Είναι εκείνη η θωριά της συνήθειας που σου κουνάει το δάχτυλο αρνητικά και σε κάνει να σκέφτεσαι το βέβαιο,  το μόνο σίγουρο της κατάληξης. 

Και είναι κρίμα, μεγάλο κρίμα που κανείς δεν νοιώθει πως η κλεψύδρα γυρνά ανάποδα για ακόμη μια φορά και το μόνο που κάνεις είναι να παρατηρείς τον χρόνο να λιγοστεύει. 

Γιατί ενδόμυχα θέλεις το όνειρο και το έχεις ανάγκη.. Σου δίνει ζωή, σου δίνει χρόνο και υποσχέσεις ενάντιες στις συνήθειες που σου στερούν τα χρώματα και τις μυρωδιές.

 Το θες το αναπάντεχο..